Bashkë-regjisorja Kristine Nrecaj e vendosi fjalën e saj herët kur përshkroi projektin tërheqës të dokumentarit Burrëneshat flasin , aktualisht në post-produksion.
“Ekziston një traditë shumë e vjetër në Shqipëri që thotë se kur në familje nuk kishte trashëgimtar mashkull dhe kishte vetëm vajza, njëra prej vajzave duhej të vendoste të jetonte si burrë dhe të merrte rolin e kryefamiljarit të një burri,” tha ajo. . “Kështu që ajo do të betohej për virgjërinë e përjetshme. Ajo nuk u lejua të martohej. Ajo do të jetonte si burrë dhe do të merrte të gjitha të drejtat dhe do t’i kryente detyrat si burrë. Ajo do të ishte kryefamiljari.”
Por sigurisht historia e Kristine Nrecajt dhe Birthe Templin është komplekse në dukje e pakufishme pasi ata ndjekin gjashtë Burrnesha, jetët e të cilëve janë zhvilluar në mënyra të ndryshme. (Nrecaj theksoi se halla e saj e madhe ishte një Burrneshë.)
Fati i Dianës u vulos para se ajo të lindte, thotë bashkëregjizori Templin. “Kur ajo lindi, babai i saj njoftoi se kishte një djalë të ri në shtëpi, por ajo u përshtat dhe u bë një figurë publike shumë e njohur dhe lufton për të drejtat e grave, për të drejtat e njeriut dhe është shumë e fortë kundër padrejtësisë.”
Për Bedriun dhe Lumen, “jeta femërore nuk ishte kurrë një opsion, dëshira e tyre për liri dhe pavarësi ishte e paepur,” shpjegojnë regjizorët.
Dhe pastaj është Sanie e cila u rrit si djalë nga babai i saj. Në shtratin e vdekjes, ai i dha asaj zgjedhjen ose të vazhdonte të jetonte si djalë ose të jetonte si grua. Ajo zgjodhi të qëndronte si burrë, u transferua në Nju Jork, por tani i vjen keq për vendimin e saj pasi i mungon që të mos kishte fëmijë.
Në shënimet e tyre për filmin, regjisorët theksojnë se si “strukturat patriarkale ende sundojnë, por jo çdo grua është e gatshme të pranojë kufizimet e lirisë personale. Të jetosh si Burrnesha u jep personazheve të filmit të njëjtat të drejta dhe detyrime si burrat. Të pranuar plotësisht brenda kulturës shqiptare, ata fillojnë të mendojnë, flasin dhe madje sillen si burra. Me kalimin e viteve, disa prej tyre nuk njihen më si femra.”
“Ky bëhet karakteri i tyre dhe në fund bëhet fati… mendja jonë është aq e fortë sa trupi i përshtatet mendimeve tona dhe mënyrës se si sillemi”, sugjeroi Nrecaj. “Kjo është universale për ne, sepse ne të gjithë kemi mendjen tonë, të gjithë kemi mendime dhe mund të ndikojmë në trupin tonë me të… gjë që ishte shumë interesante për ne.”
Në Leipzig, ekipi i filmit po kërkonte përfaqësim në shitje, interes të festivalit “dhe njerëz që do të dëshironin të punonin me ne së bashku për shfrytëzimin e filmit dhe mesazhin e tij,” tha producentja Katrin Springer e Filmkantine, e cila konfirmoi se projekti tani është miratuar. Filmi së shpejti do të jepet në kinematë gjermane dhe më gjërë.
“Tradita po shuhet ndërsa jeta po ndryshon,” tha bashkëregjizori Templin. “Por sigurisht diku në male në Shqipëri jeta është ndryshe. Strukturat janë ende të ndryshme. Pra, ne nuk e dimë, por kemi bërë shumë kërkime dhe besojmë se kemi gjetur burrëneshën e fundit.”
